Creative Class 3-1

วันนี้นั่งเก็บของลงกล่อง เยอะแยะไปหมดเลย ส่วนใหญ่จะหนักไปทางหนังสือ
เยอะมากมายจนตาลายเลย เก็บไปเก็บมาครึ่งวัน จับลงกล่องได้กล่องเดียว
ถึงขั้นปาดเหงื่อ อากาศร้อนจัง ถ้าได้ไอติมสักโคนคงดี
ว่าแล้วก็เพิ่มความร้อนเข้าไปด้วยการเปิดคอมพิวเตอร์ฟังเพลง
วันนี้ก็เก็บห้องเก็บของทั้งวันแล้ว เลยคิดว่าจัดเรียงข้อมูลด้วยก็ดีเหมือนกัน
แต่ก็ต้องชะงักไป เมื่อไปพบกับงานเก่าๆ ที่ทำตอนเรียน ที่แอบอยู่ตามมุมโฟลเดอร์
เห็นดังนี้ เลยจับมา ปรับแต่งแล้วอัพโหลดเก็บไว้ดีกว่า

งานตัวนี้เป็นวิชา Creative in Advertising and Public Relations ที่เรียนกันเมื่อตอนปี 3 เทอม 1 กับอาจารย์หน้าตี้อารมณ์ดี๊ดี อาจารย์เก่ง จาก rgb72 นั้นเอง ซึ่งงานชิ้นนี้เป็นโจทย์ที่ได้รับจากอาจารย์ให้ครีเอทโฆษณาให้กับ Starbucks โดยไม่จำกัดสไตล์ แบ่งเป็นกลุ่มละ 5 คน โดยสมาชิกในกลุ่มผมประกอบด้วย

นัทด่วน / แป้ง / แจม / พลอย / และเรา ซึ่งมีเวลาให้ทำการบ้านเกือบ 2 อาทิตย์ ในกลุ่มก็ได้มีการค้นหาข้อมูลจากร้านสาขาต่างๆ ค้นหาจากอินเทอร์เน็ตบ้าง เอาตัวเข้าไปอยู่ภายนั้นบรรยากาศของทางร้านที่ ให้อารมณ์ผ่อนคลาย สบายๆ ตามสไตล์สตาร์บั๊ก ผ่านไปเกือบอาทิตย์แล้ว สถานการณ์ก็เริ่มกดดันเพราะว่าไม่ได้มีงานที่ต้องสะสางแค่ชิ้นเดียว จึงทำให้เพื่อนๆ หลายคนถอถอยไปตามๆกัน รวมถึงตัวผมด้วย ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะเราต้องการให้ผลงานออกมาดี ถูกใจคนทำ โดนใจคนดู จึงได้ประชุมกลุ่มและตกผลึกออกมาเป็นชิ้นงานด้านล่างนี้


เมื่อกำหนดวันมาถึง แต่ละกลุ่มต้องเข้าไปอธิบายรายละเอียด คอนเซ็ปต์ กันทีละกลุ่ม นาทีนั้นจำได้เลยว่ายังวุ่นวายไม่ลงตัวกันอยู่หน้าห้องสอบ แต่ละคนก็ยุ่งกับการเตรียมบท เช็คความเรียบร้อยของงาน(โน๊ตบุ๊คนั่งแก้กันหน้าห้อง สดๆ) ที่เห็นจะกังวลเป็นพิเศษก็คือเจ้าพลอย เพราะเป็นเหมือนหัวเรือใหญ่เวลาที่ต้องขึ้นพรีเซ็นต์ มีการแจกจ่ายแบ่งหน้าทีกันดูในแต่ละช่วง สถานการณ์เลวร้ายสุดๆ เพราะต่างคนก็ต่างกดดันเลยทำให้ขัดใจกันเล็กน้อย และในที่สุด ก็ถึงเวลาเข้าห้อง ทุกคนจัดการกับปัญหาต่างๆได้ดีทีเดียว ทันทีที่เปิดประตูเข้าห้อง เหมือนกำลังวาปเข้าไปในห้องบอสตอนเล่นเกมส์ 55 แล้วก็เล่นไปตามเกมส์ครับ...

บรรยากาศตอนที่เรานำเสนองาน สมมุติสถานการณ์จริงของการขายงานให้ลูกค้า คงพอจะนึกภาพกันออกนะครับ แต่ทุกคนก็ช่วยกันเต็มที่ เราไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่าๆ การเตรียมงานถือว่าลุล่วงอย่างน่าปลื้มใจ เพราะหลังจากนำเสนองานพร้อมกับโชว์สตอรี่บอร์ดให้ คณะกรรมการดู ผมแทบจะบอกได้เลยว่าโล่งใจกันมาก คอมเม้นท์ที่ได้กลับมา มีไม่กี่คำ แต่ช่างมีความหมายกับพวกเราเหลือเกิน ผมยังจำคำที่อาจารย์บอกได้ดีเลย และมันช่วยเค้นพลังให้ผมในเวลาที่สำคัญได้เสมอๆ อาจารย์ว่าไว้ประมาณนี้ครับ "ผมว่าจากที่ดูการพรีเซ็นต์มา กลุ่มนี้ถือว่า.. โอเคเลยนะ ซึ่งกลุ่มของคุณมีความแตกต่างจากกลุ่มอื่นตรงที่ คุณสามารถดึงอารมณ์งานมานำเสนอให้ผมดู อย่าคิดว่าไม่ดีนะ ผมกำลังจะบอกว่า หัวใจสำคัญของการทำงาน หากงานขาดอารมณ์ งานก็ไร้ชีวิต " เท่านั้นละครับ ออกจากห้องมายิ้มแก้มปริกันทั้งกลุ่ม ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนสำหรับประสบการณ์ที่มีค่าเหล่านี้และขอบคุณอาจารย์เก่งแห่งบริษัท rgb72 ที่ถ่ายทอดความรู้ประสบการณ์ที่หาไม่ได้จากห้องเรียนให้กับพวกเรา และหยิบยกแรงบันดาลใจต่างๆ ความแปลกใหม่รอบๆ ตัวมากระตุ้นต่อมความคิดสร้างสรรค์อย่างน่าสนใจทุกสัปดาห์