ไอ้บ้า...

กลับบ้านที่ราชบุรีคราวนี้ ได้ลงแรงยกใหญ่เลยเพราะ สมาชิกในครอบครัวมากันพร้อมหน้าพร้อมตาชนิด ครบทีมเลยละ
งวดนี้เป็นสารพัดตำแหน่ง ตั้งกะ ชงน้ำแดง ทำกับข้าว ขุดดิน ล้างศาลา พนักงานรับส่ง ผู้ช่วยทำสะพานไม้ กวาดลาน ยกโน้นย้ายนี่ สารพัด จนจำแทบไม่หมด ตกเย็นก็ซัดข้าวไปคนเดียวเกือบครึ่งหม้อ 555

ช่วงที่ยกโน้นย้ายนี่ ก็ไปสังเกตเห็นกล่องเก่าๆ หน้าตาดูคุ้นเคย เลยเปิดออกมา โป๊ะเช๊ะ นี่มันข้าวของสมัยหนุ่มๆ ..
เอ้ยเด็กๆเลยถือโอกาสเปิดออกดู ฟิล์มรูปที่ถ่ายจากกล้องกรีนสปอตเอย สมุดบันทึกเอย ของเล่นเก่าก็มี ภาพในอดีตก็เลยไหลออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง โว๊ะ แล้วก็เจอกับรูปตอนป.6 ถ่ายรวมตอนจบการศึกษา T^T หามานานคิดว่าหายไปซะแล้ว เลยหยิบกลับมาสแกนเก็บไว้เพราะกลัวว่าจะหายไปอีก ว่าแล้วก็จัดเก็บไว้ในบล็อกด้วยเลย

อะแช๊ะ!!

จำได้เลยว่าเด็กๆจะเป็นพวกบ้าลูกเสือมาก ที่โรงเรียนเก่าจะให้อาสาสมัครมาเป็นสารวัตรนักเรียนได้ตั้งแต่ ป.5 ขึ้นไป เราก็เป็นมันทุกปี เรียนไม่ค่อยได้ใส่ชุดนักเรียนกะเค้าสักเท่าไหร่ จันทร์ชุดพละ พุธชุดนักเรียนนอกนั้นใส่ชุดลูกเสือตลอด จนเพื่อนในห้องแอบเรียกกันว่า "ไอ้บ้าสารวัตร" พิมพ์มาถึงตรงนี้หากใครหลงเข้ามาอ่านคงไม่ต้องสืบว่าเรายืนอยู่ตรงจุดไหนในรูป เอิ๊กๆ นั่นละผม มันภูมิใจนะเวลาไปยืนคุมแถว ดูตึกตอนพักกลางวัน เดินตรวจตามจุดรอบๆ โรงเรียน

พอขึ้นม.ต้นก็ยังบ้าอยู่ มัธยมจะมันส์กว่าเดิมอีกมาก เพราะ จะต้องทำหน้าที่เป็นสารวัตรจราจร
มันส์มาก พอเช้าก็ต้องรีบมาถึงโรงเรียนเร็วๆ แล้วก็ลากไฟสัญญาณไปกลางถนนหน้าโรงเรียน ใส่ถุงมือขาว สายคาดตัว นกหวีดคล้องคอ จากนั้นเหรอ... สูดลมหายใจลึกๆแล้ว ฝอยมันออกมาเป็นเสียงนกหวีด ปิ๊ดๆ ปิ๊ดๆ มือก็โบก ปากก็เป่า เป็นอะไรที่รู้สึกดีมากๆ เลย พอเป่าไปสักสิบนาที นกหวีดชุ่มเลย เสียงมันจะออก วิ๊ดๆ วิ๊ดๆ ใครโชคร้ายอาจโดนฝนเทียมของสารวัตรจราจรเข้าได้ 555

จะว่าดีก็ดี แต่มันก็ต้องรับภาระอันหนักอึ้ง ทำผิดก็โดนหนักกว่าชาวบ้านเค้าละ ที่ชอบใจก็ตรงที่ไม่ต้องไปเข้าแถวรวมกันในห้อง แยกแถวพิเศษเด่นไปเลย 55 สิ้นปีได้เที่ยวด้วยดรีมเวิลด้วยน้า สุดยอดไปเลย แต่นั้นเป็นแค่เหตุผลรอง หลักๆเลย รู้สึกว่า เวลาที่เราทำอะไรมีประโยชน์แล้วทำให้รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่ามากขึ้นละน้า หุหุ